„Kino polskie” - Marek Haltof

http://opac.ciniba.edu.pl/191800790551/haltofmarek/kinopolskie

„Kino polskie” to kolejna książka, którą chciałam przedstawić w cyklu „Książki o filmach”. Miałam okazję się z nią zapoznać dzięki Akademii Polskiego Filmu w Kinie Nowe Horyzonty we Wrocławiu. Po każdym z czterech semestrów Akademii jest test sprawdzający, w którym zawsze biorę udział. Opisywana książka bezboleśnie wprowadzała mnie w świat filmu polskiego i pomagała przygotować się do testów. Autorem jest Marek Haltof, Polak mieszkający i pracujący w Stanach Zjednoczonych, tłumaczem natomiast Mirosław Przylipiak, który z zadania wywiązał się mistrzowsko. „Kino polskie” jest jedną z pozycji serii „Terytoria kina” wydawnictwa „Słowo/obraz terytoria”. O czym dokładnie jest książka? O tym fragment wstępu:

„Niniejsza książka stanowi pierwsze całościowe omówienie historii kina polskiego od jego początków po rok 2000. Przedstawia z dzisiejszej perspektywy kluczowe zagadnienia historii polskiego kina, takie jak zjawisko szkoły polskiej. Omawia pomijane dotąd problemy, dotyczące na przykład kina okresu stalinizmu czy działania przemysłu filmowego w Polsce. Choć osiem pierwszych rozdziałów układa się w ciąg chronologiczny, nie było moim zamiarem napisanie typowego studium historycznego rozwoju polskiego filmu. Koncentruję się na charakterystycznych cechach i elementach, rozpoznawanych w kraju i za granicą jako specyficznie polskie, stanowiące coś w rodzaju „polskiego akcentu”. Przedmiotem tej książki są pełnometrażowe filmy fabularne, choć od czasu do czasu wspominam również o filmach telewizyjnych, dokumentalnych i animowanych.”

Tak jak poprzednio (TU), tak i tym razem wypisałam plusy i minusy publikacji.

Plusy:

1. Książka jest napisana prostym i przystępnym językiem, co sprawia że po prostu bardzo dobrze się ją czyta. 
2. Każdy z rozdziałów zaczyna się krótkim rysem historycznym,  który umiejscawia filmy w konkretnym okresie. Oprócz tego zawiera kontekst polityczny, społeczny i kulturowy. 
3. Wydawnictwo posiada rozbudowany i bardzo przydatny aparat naukowy, na który składają się: „Wybrana filmografia” (filmy powstałe w Polsce od 1902 do 2001 roku), „Wybrana bibliografia” (zawiera książki wydane w Polsce i za granicą dotyczące kina polskiego), „Indeks nazwisk reżyserów i aktorów” i „Indeks filmów” – wszystkie te pomoce bardzo ułatwiają poruszanie się po książce.
4. Autor skupia się na konwencjach tematycznych i stylistycznych, charakteryzujących polskie kino, a nie – jak większość autorów – na wielkich reżyserach i filmach, o których niejeden już pisał. 
5. Książka posiada twardą, solidną okładkę i poręczny format (24 cm) – nie zniszczy się ani nie pogniecie, a ja mogę ją swobodnie schować do torby. 
6. Do plusów należy też cena: ok. 45 zł – za taką pozycję nie jest to dużo, a wg mnie książka jest warta tych pieniędzy.

Minusy:

1. Słabej jakości, małe, niewyraźne, czarno-białe zdjęcia z filmów (ogółem w książce jest 213 ilustracji).

Podsumowując, „Kino polskie” Marka Haltofa to ciekawa i przydatna pozycja dla wszystkich, których interesuje nasza rodzima kinematografia, a którzy nie chcą przedzierać się przez gąszcz naukowych tekstów. Publikacja jest wydana porządnie i w przystępnej cenie, a autor opisuje filmy i ich kontekst kompetentnie i konkretnie. Książka zawiera rozbudowany aparat naukowy, dzięki czemu może pełnić rolę podręcznika akademickiego. Z powodzeniem mogą do niej zajrzeć także zwykli laicy (tacy jak ja) chcący zgłębić swoją wiedzę o polskim kinie. Dlatego też sama z przyjemnością wracam do tej lektury.